Van Better Together Therapie naar Wonderwel

Ruim een decennium werkte ik in mijn praktijk Better Together Therapie. De naam was nooit helemaal eigen. Hij paste wel, want ik werkte écht samen met mensen en bracht mensen ook weer in verbinding met elkaar. Maar de naam bood nog geen ruimte aan de verwondering die ik zelf mag ervaren en doorgeven aan mijn cliënten, wanneer we in vertrouwen een ander pad lopen dan het reguliere. En dan op een dag dankbaar achterom kijken naar de heling die heeft mogen plaatsvinden. 

Gaandeweg heb ik leren werken met creatieve vormen, afgestemd op wat klopt in het moment: tekenen, beweging, meditatie, kaarten, opstelling. Het mag bescheiden en klein, het mag gewoon een gesprek op de bank zijn. Maar ook groter, verkennend en creatief als dat in dienst is van jouw heling.
Ik ben gegroeid als mens en therapeut naar Wonderwel: waar therapie gebeurt op basis van diep menselijk contact en vertrouwen dat de echte wijsheid wel degelijk, wonderwel ergens aanwezig is in ons eigen systeem.

Mijn praktijk is gevestigd op een plek die ook op wonderlijke wijze tot stand kwam, omdat het zo moest zijn. Waar ik de potentie zag in de muren en het land, in ruwe vorm. Net zoals ik de potentie zie in mensen: soms in ruwe vorm, maar altijd aanwezig. 

Daarnaast heb ik in mijn eigen zoektocht naar heling en waarheid, wonderlijke paden bewandeld die niet altijd voor de hand liggen. Ik heb gewerkt met planten en tradities die het bewustzijn openen en heb contact gelegd met de diepte in en om ons heen. Deze ervaringen hebben mij geholpen nog dieper te wortelen in wie ik ben en hoe ik aanvullend mag werken met mensen.

Persoonlijk

Alle genoemde opleidingen en ervaringen hebben mij veel geleerd. Maar het meest wijs ben ik misschien nog wel geworden van het moederschap en mijn eigen relatie met mijn man en dochter. 
Waar ik vroeger nog dacht dat liefde maakte dat alles vanzelf zou gaan en dat ouders grapjes maakten over de uitdagingen die hun kinderen hen gaven, beleef ik nu al vele jaren samen met mijn man, de diep vervullende uitputtingsslag die het ouderschap echt is. 
Vooral wanneer je een kind hebt als de onze: temperamentvol, (eigen)wijs en nauwelijks te stoppen in haar missie om je hart te veroveren maar je ook tot het uiterste van je mens zijn te drijven. En verder. Altijd nog een stukje verder, waar je weer opnieuw moet uitvinden wie je dan bent.

In mijn permacultuur tuin vind ik mezelf weer terug. Permacultuur en voedselbossen gaan over het scheppen van harmonie en samenwerken met de natuur. Harmoniseren van het veld, zowel binnenin de mens als buiten, is mijn taak op aarde die ik als heilig beschouw. Dat is namelijk niet alleen maar wat ik doe, maar wie ik inmiddels ben. Daarom voelt mijn werk niet als werk, maar gewoon als leven zoals de bedoeling is.

Naar de plek

Lees verder